zondag 14 september 2008

Kou, zon en mooie vergezichten


Het was koud vanmorgen! Maar 3 graden en mistig! Gelukkig waren we er op voorbereid, de lange broeken waren uit de koffer gehaald.

Na een lekkere cappucino te hebben gehaald bij Starbucks en een tankbeurt gingen we vol goede moed op weg naar iets buiten Smithers. Want op zo’n 8 kilometer van Smithers heb je de Twin Falls. Met luid geraas komt het water daar naar beneden gedenderd. Natuurlijk waren we niet de eersten, dat zijn we nooit! Hihi… Maar gelukkig begon de trip al goed.

Na een broodje te hebben gegeten en een jus d’orange te hebben gedronken, waren we weer aangesterkt voor het vervolg van de trip. Monique met kaart en boek op schoot, continue in de gaten houdend of er al een interessant punt in zicht kwam.

Zo vertelde Monique een tijdje later dat we bijna bij een Provinciaal park waren, genaamd Ross Lake. Nu moet je weten dat het hier stikt van de Provinciale parken. Sommigen kun je gratis bezoeken, bij andere parken betaal je 1 tot 3 dollar per dag. En sommige parken zijn erg groot, met uitgezette trails enzo. Ross Lake is een wat kleiner park, maar verdomd mooi gelegen. Rond een meer, met ongelooflijk helder water, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de bergen en hier en daar een sliert mist!

Vervolgens gingen we op weg naar Hazelton. Hazelton bestaat uit 3 verschillende stadjes: New Hazelton, Old Hazelton en Hazelton. Er zijn er 3 gesticht omdat de stichters vonden dat zij het gunstigst zaten ten opzichte van het treinstation.
In Hazelton heb je wel een spectaculaire brug over de rivier Skeena. De brug hangt nl. 79 meter boven het water en je rijdt en loopt over een stalen rooster. Terwijl ik er overheen reed, liep Monique via de zijkanten om wat mooie plaatjes te schieten.


Niet ver van Hazelton, welke Hazelton dan ook, liggen de Seven Sisters. Dit zijn immense bergen, uiteraard, 7 op een rij. Het lijkt een beetje op de Maroon Bells in Colorado of Grand Teton in Wyoming. Hier zijn we via een unpaved road op zoek gegaan naar een punt waar we een goed panorama uitzicht hadden. Ook hier natuurlijk weer de nodige foto’s gemaakt. Het leuke van het boek dat we bij ons hebben is, dat we op plekken komen waar niet iedereen komt.

Niet veel later op de route kwamen we bij de afslag Stewart / Hyder. Maar die hebben we nog even overgeslagen. We hebben besloten om eerst te overnachten in Terrace. Ik had niet veel zin om nog veel langer door te rijden, dus rond half 3 vanmiddag hebben we een hotel gezocht, de bagage naar de kamer gebracht en daarna zijn we direct op pad gegaan naar de Lava beds. De Lava beds liggen op ongeveer 80 kilometer van Terrace. Lava Beds zijn er ook in Hawai, maar de Lava Beds in BC zijn er al iets langer, men vermoed sinds 1650 en 1750. Het is absoluut een apart gezicht. Planten en bomen groeien door de keiharde lava. Hier zijn we eerst nog naar een kleine waterval gegaan, vervolgens hebben we een korte trail gemaakt naar een aantal uitzichtpunten. Ik moet zeggen dat het best ongelukkig loopt over lava, het zijn net wat grotere stenen dan kiezels (op de trails dan). De lava beds lijken aan elkaar geklonken grote keien. Heel apart.

Uiteindelijk zijn we weer teruggereden. Nog wat foto’s geschoten van de bergen rondom het meer bij de lava beds en toen we terugkwamen lekker een hapje gegeten. En we denken erover om morgen door te rijden naar Prince Rupert en vandaar naar Stewart / Hyder, een aanpassing in de route dus... wordt vervolgd!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Jaaaaa hoor, natuurlijk, reacties verkeerd geplaatst - bij deze bewezen. Hangbrugje hoort bij dit verhaal. Doodeng gezicht dus.

Prachtige foto's dat wel.

Lavabeds - steentje mee voor moi, vast niet. Zo hebben wij toen in petrified forrest gelopen en ook daar liep ik te watertanden. Het is wat als je stenen/mineralen verzamelt, wat moois ziet en dat echt absoluut niet mee kunt nemen.


Monique

Anoniem zei

Wake up wake up - het is nu bij jullie 7 uur 's ochtends (nou ja, bijna dan). Leuke nieuwe dag. Weer stukkie rijden en vooral: veeeeeeel foto's maken en lange verhalen schrijven. Hebben wij arme sloebers hier weer wat te lezen en te bekijken.

Monique