"Een beer! Een beer! Ik zie een beer!"

Om 10 voor 8 zaten we in de auto. Natuurlijk nog even tanken, cappucino met een dubbel shot halen bij de Starbucks en op weg gingen we. Op weg naar Stewart en Hyder. Het grappige is, is dat Hyder in Alaska ligt en Stewart in Canada en dat op slechts 3 kilometer van elkaar af.

Maar zover waren we nog niet. Eerst maar eens door de mist en regen de Yellowhead Highway opzoeken. Die overigens snel gevonden was. Onderweg heeft Monique nog naar hartelust zitten klikken, want de mist die over de meren en de bergen hangt, heeft iets spectaculairs en dreigend.

We besloten om de Highway 113 te nemen. Deze start in Terrace en hierdoor kruis je uiteindelijk de Cassier Highway, die naar Stewart (en verder naar het noorden) leidt. Een stuk van deze weg (zo'n 90 kilometer hebben we een paar dagen geleden al gereden, toen we naar de Lava beds gingen. Door deze weg te nemen hoeven we niet eerst terug te rijden naar de Hazeltons. Het scheelt dus enorm veel tijd.

In Terrace nog maar een keer getankt, want tenslotte weet je maar nooit wanneer je weer kunt tanken. Een tip die ik ooit gekregen heb en nooit vergeten ben is dat werd aangeraden om te tanken als je kunt. En omdat we niet wisten wanneer we weer een tankstation tegen zouden komen, namen we het zekere voor het onzekere.
Zo reden we met een lekker gangetje, kwamen langs wat kleine plaatsen die verstopt liggen in de bossen en plotseling… reden we een unpaved road op! Een stoffige, ongeplaveide, modderige weg van 58 kilometer lang! Een weg waar je maximaal 50 kunt rijden, maar vaker niet harder dan 30 of 20 kunt. Met een grote stofwolk achter ons aan, kuilen ontwijkend en soms aan de verkeerde kant van de weg rijdend, zijn we richting de kruising gereden. In totaal zijn we op deze weg 4 andere auto’s tegen gekomen!

Eindelijk na 58 kilometer konden we de Cassier Highway op draaien, met inmiddels een dikke modderlaag op achterruit. Pfff… eindelijk weer asfalt en eindelijk weer doorstomen met 100 kilometer per uur. Het is lekker rustig op de weg, dus we kunnen goed doorrijden. Totdat Monique ineens uitroept "EEN BEER! Ik zie een BEER!!! Jawel hoor, een zwarte beer, niet zo heel groot, was lekker aan het eten langs de weg en trok zich niets aan van de auto’s die voorbij reden. Natuurlijk moest deze beer op foto en film worden gezet, want daar hadden we in eerste instantie geen tijd voor. Dus even verderop gedraaid en weer teruggereden. Monique uit de gordels, door het dak foto’s makend, ik langzaamrijdend, nog een keer langs de beer. Maar toen moest ie ook nog op film worden gezet en aangezien we toch nog een keer moesten draaien, dan nog maar een keer filmen.


Verder op nog gestopt bij Meziadin Lake Provincial Park, nog een foto gemaakt en toen weer snel door. Ineens riep Monique opnieuw uit "daar zit er nog één!". En nog net zagen we een moeder met een kleintje, voordat moeders het kleintje het bos instuurde en er zelf snel achteraan ging. We hebben hier geen foto’s van, want een moederbeer met cubs, is snel verdwenen en blijft niet even poseren.


Niet lang hierna, toen we al een tijdje bergop reden, reden we een bocht om en zagen in volle glorie Bear Glacier liggen! Ongelooflijk, zelfs ondanks dat we toch al de nodige glaciers hebben gezien (hoe bedoel je verwend?!) blijft het overweldigend.
Ook hier weer de nodige foto’s gemaakt, natuurlijk, maar helaas regende het en zijn de foto's afgekeurd.
Even verderop de weg kwamen we langs nog meer glaciers, maar hier was een stopverbod, omdat er het gehele jaar door lawine gevaar dreigt.


Toen we eindelijk in Stewart aankwamen, hebben we het hotel opgezocht, even staan kletsen met de dame van de receptie die ons vertelde dat er ongeveer 500 mensen in Stewart wonen en dat het er zo’n 20 jaar geleden 2500 waren, de auto leeggehaald en ons geïnstalleerd in de zeer ruime kamer.

We zijn vroeg gaan eten (wat is de zalm en heilbot toch verrekte lekker hier) en we gaan vroeg onder de wol, want morgen wacht ons een lange dag in deze omgeving.

Enkele weetjes over Stewart en Hyder….

Inwoners van beide stadjes:
- Sturen hun kinderen naar school in Canada
- Verkrijgen electriciteit van British Columbia
- Gebruiken het Canadese telefoonsysteem
- In beide plaatsen surveilleert de Canades politie (Royal Canadian Mounted Police)
- Geen inwoner hoeft ooit te wachten op een drankje. Hyder heeft een cafe voor iedere 30
inwoners! Er wonen ook slechts 90 mensen!