Rijden, rijden, rijden...

Vanmorgen ging om kwart over 6 de wekker. Ja, echt waar. Om kwart over 6 al! En om 10 voor 7 gingen we in de mist op weg. Op weg, maar waar naar toe?

We hebben besloten om de route in British Columbia verder te laten voor wat ie is. We gaan dus niet door naar het noorden. De reden? Heel simpel. Hoe mooi het ook is hier, zijn we toch wel toe aan een verandering van omgeving. We houden ook allebei wel van een wat ruige natuur en die kunnen we vinden in Alberta, de Rocky Mountains. En we lopen inmiddels 3 dagen achter op schema en willen we de route blijven vervolgen, dan moeten we gaan racen en dat is juist wat we niet willen.

We gingen dus vroeg op pad nadat we broodjes hadden gesmeerd en koffie in een thermoskan hadden gegoten. Alsof we in vroeger tijden waren beland en een dagje uit gingen! We hebben vooral gereden, gereden, gereden… broodje gegeten… koffie gedronken… gereden, gereden, gereden… nog een paar keer gestopt om te proberen de mooie herfstkleuren op foto te krijgen… gereden, gereden, gereden… nog een pitstop gemaakt bij de Slotcanyon bij Moricetown… gereden… beer gespot, beer gefotografeerd, beer gefilmd… gereden, gereden, gereden… file door wegwerkzaamheden… gereden, gereden, gereden…

We zijn inmiddels weer terug in Prince George en zijn compleet afgepeigerd na het hele stuk rijden van Stewart naar Prince George. Hoe lang we er over hebben gedaan? Hmmm… laten we het houden op: langer dan gepland door alle wegwerkzaamheden…